Algemene schrijfadviezen, hoe interessant ook, kunnen soms wat abstract blijven. Daarom geef ik op deze plek concrete feedback op ingezonden verhaalfragmenten. Ik analyseer wat er goed gaat in het fragment, maar wijs ook verbeterpunten aan. Ook een tekst insturen? Hier vind je details.
Het fragment
Irene stuurde al eerder een fragment in. Deze keer ontmoeten we de andere hoofdpersoon van hetzelfde fantasyverhaal, samen met haar trouwe helper. Irene vroeg zich vooral af of voldoende overkomt hoe het personage Lillian zich bij de situatie voelt.
Lillian’s footsteps echoed through the summoning hall. The faint glimmer of her candle illuminated only the emptiness which lay directly before her. Beyond the safety of the light waited a still, absolute darkness. Lillian halted, and the echoes fell silent. The air around her was laden with remnants of old magic, left behind by shadowbinders who had come before her. It left a grimy taste of stale blackness in her mouth. Who would be so careless to leave traces of magic behind in a summoning hall? Her late master wouldn’t have tolerated it.
The thought was disrupted by Zilpit, who lay draped over Lillian’s shoulders, faintly snoring in her ear. She could have known the imp had fallen asleep, by lack of loud objections when she had entered the citadel’s summoning chambers. But unfortunately, Lillian required his assistance. She poked him right on the forehead. “Zilpit, wake up.”
The little imp hissed furiously. The meagre threat echoed off the walls in such a violent eruption that Zilpit instantly buried his nails deep into Lillian’s shoulder.
Lillian cried out and, with a quick slap of her hand, sent the imp plummeting to the stone floor, on which he landed head-first with a squeak. “There should be candles around here. Help me light them.” She promptly returned in the direction she had come from, until she reached the door leading back into the corridor. Lillian then followed along the wall, holding her candle raised in search of a sconce.
Behind her in the darkness, Zilpit clambered to his feet. “You wake me up just to light some candles? It’s the middle of the night, girl! What are we even doing here?” His screechy voice echoed through the hall.
Lillian rubbed her bleeding shoulder, and considered if she should rebuke him. Master Raghast would turn in his grave hearing Zilpit addressing her in such a manner, let alone injuring her. But when Lillian heard the stomping of the imp’s big feet following after her, she couldn’t help but smile.
Irene
Algemeen
Lillian komt op mij over alsof ze weet waar ze mee bezig is. Ze lijkt onder de indruk van de ruimte, maar heeft ook meteen commentaar op de vorige gebruikers. Haar dialoog en handelingen zijn kalm en zelfverzekerd. Als dat de bedoeling was, dan komt haar stemming dus voldoende over.
Ik begrijp de vraag wel, want er zijn weinig directe verwijzingen naar emoties. Onderschat echter niet hoeveel je met suggestie kan doen. De manier waarop je iets beschrijft kan veel zeggen over hoe de hoofdpersoon zich daarbij voelt, en in dit geval roept de beschrijving van de hal door de woordkeuze onbehaaglijkheid en ontzag op. Dat er niet expliciet een reactie van Lillian wordt beschreven, wekt de indruk dat ze de sfeer voelt, maar zich er niet door laat storen. In de rest van het stuk draagt het zakelijke karakter van bijvoorbeeld ‘required his assistance’ en ‘promptly returned’ samen met dialoog en handeling bij aan haar zelfverzekerde houding.
Details
Mijn verdere opmerkingen gaan vooral over wat stroeve zinnen en kleine onduidelijkheden.
Lillian’s footsteps echoed through the summoning hall. The faint glimmer of her candle illuminated only the emptiness which lay directly before her. Beyond the safety of the light waited a still, absolute darkness. Lillian halted, and the echoes fell silent. The air around her was laden with remnants of old magic, left behind by shadowbinders who had come before her. It left a grimy taste of stale blackness in her mouth. Who would be so careless to leave traces of magic behind in a summoning hall? Her late master wouldn’t have tolerated it.
In de tweede zin zou ik ‘which lay’ weghalen; het leest stroef, en is onnodig voor een kloppende zin.
Mooi om een smaak aan die resten magie te geven. Toch loopt de hele beschrijving voor mijn gevoel niet zo soepel als zou kunnen. Ik heb toevallig een eerdere versie van deze tekst ook gelezen, en heb bij deze zinnen het idee dat er sindsdien wat te veel aan gesleuteld is. Mijn tip zou zijn om die oudere versie er nog eens naast te leggen en vooral ook de hele alinea een paar keer hardop te lezen om te kijken waar het soepeler kan.
The thought was disrupted by Zilpit, who lay draped over Lillian’s shoulders, faintly snoring in her ear. She could have known the imp had fallen asleep, by lack of loud objections when she had entered the citadel’s summoning chambers. But unfortunately, Lillian required his assistance. She poked him right on the forehead. “Zilpit, wake up.”
Beweegredenen van personages zijn soms lastig te beoordelen in zo’n kort stukje. Weet de lezer uit eerdere scènes al waarom Zilpit zou protesteren als hij wakker was? Zo niet, dan zou een zinnetje uitleg of in ieder geval een hint hier op zijn plek zijn. ‘By lack of’ lijkt me overigens incorrect; dat moet ‘from the lack of’ zijn.
‘But’ kan weg, omdat er geen sprake is van een tegenstelling.
The little imp hissed furiously. The meagre threat echoed off the walls in such a violent eruption that Zilpit instantly buried his nails deep into Lillian’s shoulder.
Lillian cried out and, with a quick slap of her hand, sent the imp plummeting to the stone floor, on which he landed head-first with a squeak.
Als Zilpit normaal gesproken zou protesteren over de locatie, waarom doet hij dat dan niet zodra hij doorheeft waar hij is? Althans, zijn reactie in deze alinea lijkt puur te gaan over de manier waarop hij gewekt is.
‘Which’ is voor Irene een woord om op te letten. Net als in de eerste alinea gebruikt ze het hier om verbanden extra duidelijk aan te geven, terwijl dat vaak overbodig is. In dit geval zou ik suggereren om een nieuwe zin te beginnen met ‘He landed …’
“There should be candles around here. Help me light them.” She promptly returned in the direction she had come from, until she reached the door leading back into the corridor. Lillian then followed along the wall, holding her candle raised in search of a sconce.
In de oorspronkelijke tekst staat Lillians tekst nog op dezelfde regel als het voorgaande. Omdat dat over Zilpit ging, is het duidelijker om de dialoogtekst op een nieuwe regel te zetten.
Lillians handelingen in dit stukje zijn onnodig gedetailleerd beschreven. Ik noem dit ‘regie-aanwijzingen’: misschien nuttig als je acteurs moet instrueren, maar onnodig voor de lezer. De zinnen kunnen versimpeld worden tot ‘She promptly returned to the door and followed along …’
Behind her in the darkness, Zilpit clambered to his feet. “You wake me up just to light some candles? It’s the middle of the night, girl! What are we even doing here?” His screechy voice echoed through the hall.
Lillian rubbed her bleeding shoulder, and considered if she should rebuke him. Master Raghast would turn in his grave hearing Zilpit addressing her in such a manner, let alone injuring her. But when Lillian heard the stomping of the imp’s big feet following after her, she couldn’t help but smile.
‘To clamber’ betekent klauteren; ik denk dat hier ‘scrambled’ bedoeld wordt.
Er komen veel echo’s voor in het fragment en hoewel het een mooie manier is om de sfeer van die indrukwekkende ruimte vast te houden, wordt herhaling storend als je er niet iets nieuws mee doet. In dit geval bijvoorbeeld: hoe klinkt het voor Lillian om dat stemmetje van alle kanten terug te horen kaatsen?
De laatste alinea laat prachtig de verhouding tussen de twee personages zien. Ondanks dat Zilpits gedrag volgens meester Raghast niet door de beugel zou hebben gekund, is Lillian toch gek op hem.
Jouw verhaal in deze rubriek terugzien?
Ik help je graag met gratis feedback op een verhaalfragment van ongeveer 300 woorden. Klik hier voor meer informatie over het opsturen van je tekst.
